Dag 9: Sterf aan jouself

Oorsig

Om Jesus te volg beteken om jouself te verloën, om te sterf aan jou eie wil, planne en begeertes. Hierdie selfverloëning is nie selfvernietiging nie, maar die begin van ’n nuwe lewe. Die kruis wat Jesus vra ons moet dra, is ’n daaglikse keuse om Hom bo onsself te kies.

Bybelteks

Toe het Hy vir almal gesê: “As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën, elke dag sy kruis opneem en My volg, want elkeen wat sy lewe wil behou, sal dit verloor, maar elkeen wat sy lewe om My ontwil verloor, sal dit behou.

“Wat help dit ’n mens as hy die hele wêreld as wins verkry, maar homself verloor of te gronde gaan? Elkeen wat hom vir My en my woorde skaam, vir hom sal die Seun van die mens Hom skaam wanneer Hy kom, beklee met sy heerlikheid en die heerlikheid van die Vader en van die heilige engele. Ek sê vir julle die waarheid: Daar is party van dié wat hier staan wat beslis nie sal sterf voordat hulle die koninkryk van God gesien het nie.” – Lukas 9:23–27 (AFR83)*

Konteks

Jesus het hierdie woorde uitgespreek kort nadat Hy vir Sy dissipels ’n groot openbaring gegee het: dat Hy die Christus is, die Gesalfde van God. Dit was ’n heilige oomblik, een van insig en verwagting. Tog koppel Jesus hierdie openbaring onmiddellik aan iets wat heeltemal onverwags was, naamlik Sy komende lyding, verwerping, en kruisdood. Dit het nie geklink soos die pad van ’n oorwinnaar nie.

Vir Sy volgelinge was dit skokkend. Hulle het waarskynlik gedink aan trone, aan vryheid van Romeinse onderdrukking, aan ’n nuwe era van mag en heerlikheid. Maar toe kom Jesus en sê: “As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën…” Hierdie sin het hulle wêreld geruk. Want in ’n kultuur, net soos ons s’n, waar eer, status en selfhandhawing sentraal gestaan het, het Jesus gesê dat die weg vorentoe juis deur selfverloëning loop.

Hy sê dit nie net eenmalig nie, maar “elke dag sy kruis dra.” Die kruis was nie ’n mooi simbool in daardie tyd nie. Dit was ’n instrument van pyn en dood. Vir Jesus se gehoor het hierdie woorde beteken: jy moet daagliks bereid wees om nie net vir jou gemak te sterf nie, maar ook vir jouself. Om jou eie koninkryk op te gee, om Christus s’n te volg.

Jesus sê: “As iemand agter My aan wil kom…” Dit is vir elke gelowige, elke dissipel, elke mens wat Hom wil volg. Selfverloëning is die toegangsheffing tot ware dissipelskap. Dit is egter nie ’n oproep tot doelloosheid of verlies van identiteit nie. Inteendeel, juis in hierdie sterwe aan die self, vind ons ’n dieper lewe. ’n Lewe nie gebou op ons eie planne nie, maar op Christus se genade, krag en waarheid.

Kom ons dink saam bietjie verder oor die sterwe aan jouself.

Sterf aan jouself

Ware dissipelskap begin by selfverloëning

“As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën, elke dag sy kruis dra en My volg...” – Lukas 9:23 (AFR83)*

’n Baie interessante en dikwels oor die hoof gesiene detail in Lukas 9:23 is dat Jesus nie sê “dra die kruis” nie, maar “jou kruis”. Die oorspronklike Grieks gebruik die woord "autou", wat beteken sy eie. Dit wys daarop dat elke dissipel ’n persoonlike en unieke pad van selfverloëning het. Die kruis wat jy dra, is nie noodwendig dieselfde as iemand anders s’n nie. Dit is gekoppel aan jou unieke roeping, jou swakhede, jou konteks, en hoe Christus juis dáárin verheerlik word. Jou kruis is nie net lyding nie; dis die daaglikse keuse om Jesus bo alles te kies in jou spesifieke omstandighede.

Boonop koppel Jesus selfverloëning en kruisdra aan volg. Dit is nie net as ’n eenmalige keuse nie, maar as ’n lewenswyse van voortgaande oorgawe. Dit beteken dissipelskap is nie net om sekere dinge te glo nie, maar om voortdurend te kies teen selfheerskappy. Hierdie aktiewe volg vereis elke dag ’n “nee” vir self en ’n “ja” vir Christus. En ironies genoeg: juis in hierdie daaglikse sterwe vind ons vryheid, want hoe minder ons onsself probeer red, hoe meer laat ons toe dat Christus in en deur ons leef.

Die kruis is ’n roeping tot oorgawe, nie net lyding nie

“...ek is saam met Christus gekruisig, 20en nou is dit nie meer ek wat lewe nie, maar Christus wat in my lewe.” – Galasiërs 2:19-20 (AFR83)* 

Die kruis wat Jesus vra ons moet dra, is nie ’n straf nie, maar ’n pad van oorgawe. Ons dra nie letterlik ’n houtkruis nie, maar elke dag is daar keuses waar ons onsself kan opoffer vir die koninkryk. Hierdie selfsterwe maak plek vir nuwe lewe. Christus leef in ons, en ons word verander van binne af.

Sterwe aan die self bring ware vryheid en vervulling

“...wie sy lewe wil behou, sal dit verloor; maar wie sy lewe ter wille van My verloor, sal dit terugkry.” – Matteus 16:25 (AFR83)*

Die wêreld leer ons om onsself te beskerm en te bou. Jesus sê: gee dit prys, en jy sal vind wat werklik lewe is. Hierdie paradoks lê aan die kern van die Evangelie. Wanneer ons bereid is om te sterf aan ons eie ego en planne, ontdek ons ’n nuwe identiteit wat gewortel is in Christus, en vol van Sy vrede.

Om aan jouself te sterf beteken egter nie om ’n martelaar te wees nie. Dit beteken nie dat ons lyding moet soek of onsself moet vernietig nie. Dit is eerder ’n verskuiwing van fokus. In plaas daarvan om ons eie begeertes, ambisies en vrese na te jaag, kies ons om Christus te volg en Sy wil te soek. Dit is om ons eie agenda opsy te skuif en God se agenda vir ons lewens aan te neem.