Dissipelskap is nie 'n naelloop nie, maar 'n lewenslange maraton. Daar is dae wat maklik verloop, en dae wat alles van jou vra. Tog dra die hoop wat Christus gee ons deur tot by die laaste tree. Wanneer die eindstreep in sig kom – of dit nou die einde van 'n seisoen, 'n taak of eendag die lewe self is – wag daar vreugde op dié wat met volharding by God vasgehou het. Hy is die Begin en die Einde, die Alfa en die Omega.
Terwyl ons dan so ’n groot skare geloofsgetuies rondom ons het, laat ons elke las van ons afgooi, ook die sonde wat ons so maklik verstrik, en laat ons die wedloop wat vir ons voorlê, met volharding hardloop, die oog gevestig op Jesus, die Begin en Voleinder van die geloof. Ter wille van die vreugde wat vir Hom in die vooruitsig was, het Hy die kruis verduur sonder om vir die skande daarvan terug te deins, en Hy sit nou aan die regterkant van die troon van God. Hou Hom voor oë wat so ’n vyandige optrede van die sondaars teen Hom verdra het. Dan sal julle nie geestelik moeg word en uitsak nie. – Hebreërs 12:1–3 (AFR83)*
Die boek Hebreërs is gerig aan gelowiges wat moedeloos en uitgeput geraak het in hulle geloofsreis. Hierdie vroeë Christene, waarskynlik van Joodse afkoms, het groot druk van hul omgewing ervaar. Sommige het begin wonder of dit nie makliker sou wees om terug te keer na die gevestigde Joodse godsdiens nie, wat meer sosiaal aanvaarbaar en veiliger was in 'n wêreld waar Christenskap steeds vreemd en selfs vyandig bejeën is. Die gevolg was 'n gemeenskap wat begin het om onder swaar beproewing hul toewyding aan Christus prys te gee.
In hierdie konteks skryf die outeur van Hebreërs dat sy lesers reeds veel verduur het vir die saak van Christus — vervolging, vernedering, en selfs die verlies van besittings. Tog het hulle vasgehou aan hulle hoop. Nou word hulle weer aangemoedig om nie te verval in moegheid of ontrouheid nie, maar om hul vertroue volhardend te behou. Die skrywer gebruik dikwels sterk waarskuwings, maar bied terselfdertyd ryk bemoediging: Christus self het deur lyding volhard, en Hy is die ware Hoëpriester wat hulle in hulle swakheid verstaan.
Die brief van Hebreërs is 'n oproep tot vasberadenheid. Die beproewings wat hierdie vroeë gelowiges beleef het, was intens, maar die beloning van volharding in Christus was oneindig groter. Wanneer die skrywer sê: “Laat ons dan ook… met volharding die wedloop hardloop wat voor ons lê, die oog gevestig op Jesus, die Leidsman en Voleinder van die geloof”, is dit nie 'n oproep tot ’n maklike lewe nie, maar 'n uitnodiging om vas te hou aan die enigste Hoofbron van ware lewe en hoop — Jesus Christus self.
Kom ons dink verder saam oor voltooiing van die wedloop.
“...laat ons die wedloop wat vir ons voorlê, met volharding hardloop...” – Hebreërs 12:1 (AFR83)*
God vra nie dat ons hardloop sonder om te val nie, maar eerder dat ons altyd sal aanhou. Volharding beteken om aan te hou beweeg, selfs na 'n val. Dit is nie hoe vinnig jy hardloop wat saak maak nie, maar of jy aanhou beweeg. Die Gees gee die krag, jy moet net die volgende tree gee.
Dit is betekenisvol dat Hebreërs 12:1 volg op Hebreërs 11, die galery van geloofshelde. Hierdie helde was nie perfek nie. Hulle het getwyfel, gestruikel en soms gesondig. Tog het hulle volhard. Hierdie waarheid herinner ons: jy is omring deur 'n menigte getuies, mense wat self gestruikel het, maar weer opgestaan het. Jy staan in 'n lang lyn van gebroke, maar getroue dissipels wat wys dat dit volharding is wat saak maak.
Die woord "volharding" wat in Grieks gebruik word, is hypomonēs, wat nie net beteken om uit te hou nie, maar wat 'n geduldige, vasberade volharding onder druk beskryf. Dit is nie ’n passiewe gewag nie, maar aktiewe, doelgerigte aanhou-beweeg. En daarom sê vers 2: "Laat ons ons oë rig op Jesus." Hy het self die wedloop voltooi. Ons taak is nie om perfek te wees nie, maar om te bly hardloop, en te weet Hy verstaan elke struikelblok.
Soos in die Paralimpiese Spele, waar blinde atlete saam met 'n gids hardloop, so is ons wedloop met die Here. Ons sien nie altyd die pad nie, maar ons Gids is betroubaar. Ons vertrou Hom vir elke tree.
“…die oog gevestig op Jesus, die Leidsman en Voleinder van die geloof.” – Hebreërs 12:2 (AFR53)*
Ons krag lê in ons fokus. Wanneer ons oë vasgenael is op probleme, op onsself of op ander, raak ons maklik ontmoedig. Maar wanneer ons na Jesus kyk, kry ons nuwe moed en rigting. Hy het die pad voor ons geloop, Hy gaan nou saam met ons, en Hy wag vir ons by die eindstreep. Hy is die Leidsman en Voleinder van jou geloof.
“Gelukkig is die mens wat in versoeking standvastig bly. Hy sal die kroon van die lewe ontvang. As hy die toets deurstaan het, sal hy as oorwinningsprys die lewe ontvang wat die Here belowe het aan dié wat Hom liefhet.” – Jakobus 1:12 (AFR83)*
God belowe nie net 'n pad nie; Hy belowe 'n beloning. Die kroon van die lewe wag op dié wat tot die einde getrou bly. Hierdie beloning begin nie eers na die dood nie; dit begin reeds nou, in die vreugde van 'n lewe wat voluit vir God geleef word, selfs te midde van swaarkry. Die einde is in sig – maar vir die gelowige is dit nie die einde nie, dit is die begin van 'n ewige verhouding saam met ons Skepper.
Hemelse Vader,
U is die Een wat my geroep het,
en U sal my dra tot die einde.
Ek loof U vir die genade om aan te hou.
Ek bely dat ek soms moeg raak
en dat die wedloop lank voel.
Maar vandag kies ek om op te kyk na Jesus.
Help my om lig te reis
en om sonde agter te laat.
Gee my 'n hart wat volhard,
selfs wanneer ek nie weet waarheen die pad lei nie.
Ek vertrou U vir die pad wat voorlê.
Ek sien die eindstreep en ek sien U.
Laat ek nie net eindig nie,
maar getrou eindig.
U is my beloning
en U is saam met my elke tree.
Amen.
Skryf neer watter laste of sondes jy wil aflê om ligter te hardloop.
Dink terug aan jou dissipelskapsreis: watter groei het jy beleef, waar het jy volhard, en waar het God jou gedra?
Lees Hebreërs 12:1–3 stadig en stel jou voor hoe jy saam met Jesus hardloop.
“...laat ons die wedloop wat vir ons voorlê, met volharding hardloop...” – Hebreërs 12:1–2 (AFR83)*
Waar het ek moed verloor, en hoe kan ek weer my oë op Jesus rig?
Hoe lyk dit prakties om my oë op Jesus te hou in die laaste deel van my reis?